Rozdział 12 :)

*Kilka dni później.

Nadal nie doszłam do porozumienia z Reusem chociaż on codziennie próbował ze mną porozmawiać. Unikałam go, ale musiałam iść dzisiaj na mecz, bo ktoś powinien wykonać swoją pracę i zrobić zdjęcia. Była już 14:30. Niechętnie wyszłam z hotelu i poszłam w stronę stadionu, na którym miał być mecz. Weszłam na murawę, rozłożyłam sprzęt i usiadłam na ławce rezerwowych obserwując rozgrzewkę Pszczółek.

-Co się stało.? - zapytał mnie Kuba Błaszczykowski.

-Nic nic - otarłam zabłąkaną łzę, która pojawiła się na moim policzku.

-Przecież widzę.

-Nie mogę się dogadać z Marco, Robert też nie pomaga - wyznałam.

-Nie możesz czy nie chcesz.?

-W sumie to już sama nie wiem.

-A czemu mieszasz w to Lewego.?

-Bo wiesz my kiedyś byliśmy razem i ja cały czas coś do niego czuję o on do mnie też.

-Co to ma wspólnego z Reusem.?

-Teraz jestem z Marco i Robert jest strasznie zazdrosny.

-No dobrze, rozumiem. W takim wypadku muszę ci coś powiedzieć.

-Zamieniam się w słuch.

-Robert wyznał mi ostatnio, że chce się rozwieść z Anką, bo kocha kogoś kogo znam. Domyślam się, że chodziło o ciebie.? - zapytał.

-O cholera.! On nie może tego zrobić.!

-To samo mu powiedziałem, ale sama wiesz jaki jest. Jak coś chce to musi to mieć. A tobie dobrze radzę: porozmawiaj z Marco i już nie becz mała.! Głowa do góry.! - przytulił mnie i poszedł do chłopaków.

Wzięłam sobie jego słowa do serca.

Przez całe spotkanie robiłam zdjęcia uwieczniające wszystkie akcje i śmieszne miny piłkarzy.

Spotkanie z Napoli było bardzo emocjonujące. Już w 10 minucie z karnego podyktowanego po faulu na Lewym gola strzelił Marco. Pierwsza połowa zakończyła się wynikiem 1:0. W drugiej piłka wylądowała w siatce 2 razy. Celny strzał oddali Kuba i Pierre. Mecz zakończył się wynikiem 3:1 dla Borussi. Byłam bardzo z tego zadowolona. Zaimponował mi też Sven Bender, który biegał po boisku ze złamanym nosem. Musiał zmieniać koszulkę kilka razy, bo cały czas leciała mu krew.

Poczekałam aż wszyscy zejdą z boiska i zaczęłam sprzątać aparaty. Zaniosłam wszystko do trenera i wyszłam przed stadion. Wszędzie były tłumy uradowanych wygraną kibiców. Przecisnęłam się przez nich i wróciłam do hotelu. Spakowałam rzeczy i usiadłam na łóżku. Postanowiłam napisać do klubowej 11. Bez zastanowienia wysłałam i czekałam na odpowiedź, która po chwili zjawiła  się pod moimi drzwiami.

-Co się stało.? - zapytał kiedy go wpuściłam.

-Oprócz tego, że cię kocham to nic - spojrzałam mu w oczy.

-Ja też cię kocham i mi było z tym, że się nie odzywaliśmy.

-Przepraszam.

-To ja przepraszam - powiedział i mnie pocałował.

-Gratuluję ci pięknej brameczki.

-Była specjalnie dla ciebie.

-Ooo dziękuję. To co robimy.?

-No wiesz co ja bym chciał - poruszył znacząco brwiami.

-Chyba nie myślisz o tak zwanym seksie na zgodę.? - zaśmiałam się.

-Dokładnie o tym.

-Nie dzisiaj - cmoknęłam go w policzek i weszłam do łazienki.

Kiedy wyszłam piłkarza już nie było, a na szafce leżała kartka o treści:

Kochanie poszedłem do swojego pokoju. Zaraz wracam. Twój Marco <3.

Położyłam się na łóżku i po chwili w moim pokoju zjawił się chłopak. Położył się obok obejmując mnie ramieniem, a ja wtuliłam głowę w jego tors.

W tym momencie usłyszałam dzwonek telefonu

-Hej Ania co tam.?

-Słuchaj jest gdzieś przy tobie Robert.?

-Nie, a dlaczego pytasz.?

-Nie mogę się do niego dodzwonić i strasznie się martwię. Mogłabyś sprawdzić i dać mi znać.?

-Jasne. Zaraz dam ci odpowiedź - rozłączyłam się, wstałam i powiadomiłam Marco, że idę coś sprawdzić i zaraz wrócę.

Przemknęłam przez korytarz pod drzwi pokoju Lewego i zapukałam cicho.

-Proszę.!

-Słuchaj czy ty możesz odebrać telefon albo napisać do Anki że żyjesz.?

-Nie mam nawet takiego zamiaru.

-Dlaczego.?

-Powinnaś doskonale znać powód.

-Ogólnie słyszałam o twoim durnym pomyśle. Czy ty w ogóle myślisz.? - zmieniłam temat.

-Myślę o tobie i o mnie. Bylibyśmy piękną parą, tak jak kiedyś.

-To już przeszłość. Jestem z Marco. Weź lepiej ratuj swoje małżeństwo. - powiedziałam i chciałam wyjść.

-Poczekaj - podszedł do mnie - Naprawdę chcesz to teraz zakończyć.? - zapytał.

-Raczej - odpowiedziałam, a on zbliżył się niebezpiecznie blisko i musnął moje usta. Odsunęłam się, uderzyłam go w twarz i wybiegłam trzaskając drzwiami. Wpadłam do swojego pokoju kładąc się obok Marco. Piłkarz nie pytał co się stało tylko mnie przytulił. Napisałam jeszcze smsa do Ani, że wszystko jest w porządku i nie musi się martwić.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Rozdział dla moich wszystkich kochanych czytelników, a w szczególności komentatorów. Dzięki, że jesteście i motywujecie. ♥ :)