Rozdział 46 :)

*Robert.

Ten sms nie daje mi spokoju. Po pierwsze nie miał najmniejszego sensu, a po drugie nie wiem czy był on skierowany do Nas. Ktoś albo się pomylił albo zrobił to celowo żebyśmy mieli kolejne zmartwienie.

-Robert cholera uważaj! - tak się zamyśliłem, że aż wysypałem cukier na podłogę.

-Przepraszam - szybko sprzątnąłem bałagan.

-Idź po Klaudię.

-Okej - ruszyłem na górę. W pokoiku Marcina ich nie było  więc poszedłem do naszej sypialni. Na łóżku spała moja narzeczona. Delikatnie zabrałem małego do jego pokoju i obudziłem pannę Weksler. A raczej starałem się to zrobić.

-Halo wstajemy! - pocałowałem ją w policzek.

-Marco... Jeszcze chwilunia - wymamrotała. Jaki Marco cholera?! Czy ona coś kręci z Reusem? I niby tak mnie kocha a śni o blondynie?! O nie ku*wa nikt ze mnie nie będzie robił idioty! Zerwałem się i bez zastanowienia wypadłem z domu nie zważając nawet na krzyki mamy dochodzące z kuchni. Przebiegłem przez drogę i zadzwoniłem do drzwi. Otworzył mi zadowolony gospodarz, ale gdy tylko zobaczył moją twarz od razu się skrzywił.

-Łączy was coś? - bez zbędnych ceregieli przeszedłem do sedna sprawy.

-Kogo?

-Nie udawaj idioty! Klaudię!

-Twoją narzeczoną?

-Nie, żonę Świętego Mikołaja! Pytam się poważnie.

-Na łeb upadłeś? Ona mnie już nie interesuje. Twoja była jest lepsza - zaśmiał się cwaniacko.

-Pojebany jesteś - odwróciłem się i odszedłem - i aż dziwnie mi uwierzyć, że będziesz ojcem.

Gdy wróciłem do domu w kuchni siedziała Klaudia. Minąłem ją i bez słowa udałem się na siłownię. Zacząłem ćwiczyć. W połowie 1. serii przyszła szatynka.

-Możesz mi powiedzieć co się stało? - przysiadła na parapecie.

-Nie.

-Żądam wyjaśnień - jej głos był stanowczy.

-Dobra. Śnił Ci się Marco?

-Nie - stwierdziła.

-To dlaczego zwróciłaś się do mnie jego imieniem?

-Kiedy niby?

-Jak próbowałem Cię obudzić.

-Zrobiłam to nieświadomie. Pewnie teraz myślisz, że coś miedzy nami jest - spojrzała mi w oczy.

-Już nie.

-Jak to już?

-Byłem u niego.

-Po co?- widać było, że swoimi wypowiedziami wywoływałem u niej coraz większy szok.

-Zapytać o pewną rzecz - wyjaśniłem.

-A może chciałeś zobaczyć Ankę? - wykrztusiła.

-Nie było jej nawet. Poszedłem do niego -próbowałem ratować sytuację.

-Dobra już. To nie ma sensu. Idę stąd - odwróciła się na pięcie i zapłakana pobiegła w stronę schodów.

*Kilkanaście minut później*

*Klaudia.

Gdy weszłam do sypialni szybko się uspokoiłam i przebrałam w inne ciuchy,

poprawiłam makijaż i zajrzałam do synka, który słodko spał po obiedzie. Pocałowałam go w czółko i zeszłam do kuchni.

-Mamo ja wychodzę i nie wiem kiedy wrócę. Biorę samochód Roberta gdyby pytał chociaż pewnie mało go to interesuje. Mleko dla juniora jest standardowo w tej szafce - wskazałam odpowiedni mebel - Pa - nie pozwoliłam kobiecie dojść do głosu tylko przelotnie przytuliłam ją, wybiegłam z domu i wsiadłam do samochodu. Z piskiem opon ruszyłam z podjazdu. Pojechałam do Lisy i  razem ruszyłyśmy oddać suknię do salonu

Kilka dni wcześniej Robert mówił, że mam nie kupować drugiej, bo ma dla mnie pewną niespodziankę na ślub. Oczywiście opowiedziałam przyjaciółce o całej sytuacji i kłótniach jakie ostatnio są między nami. Stwierdziła, że to nie tylko zwyczajna zazdrość, ale także miłość. Już w lepszym humorze wróciłam do domu.

-Martwiłem się - przywitał mnie już w progu.

-Nie udawaj okej? Dobrze wiem, że robisz to wszystko z litości. Nie kochasz mnie. Jesteś ze mną, bo mamy dziecko - postanowiłam trochę się pozgrywać. Minęłam go i poszłam na górę.

-Co Ty gadasz?

-Źle mówię? - spytałam zdejmując marynarkę.

-Tak. Kocham Cię i chcę z Tobą być aż do śmierci. To nie jest kolejne zauroczenie tylko prawdziwe uczucie. Kocham Cię kretynko - powtórzył.

-Też Cię kocham idioto - uśmiechnęłam się - tak sobie żartowałam.

-Ty i te twoje kawały - machnął ręką - chodź na kolację - w jeszcze lepszych nastrojach zeszliśmy z powrotem na parter. Po zjedzeniu posiłku pozmywaliśmy, pożegnaliśmy się z mamą i poszliśmy do pokoju naszego pierworodnego syna. Wykąpałam go, przebrałam, nakarmiłam, a następnie uśpiłam.

Postaliśmy jeszcze chwilę przytuleni w spokoju przyglądając się śpiącemu maluszkowi i udaliśmy się do sypialni.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hej :) Dziś taki oto wpis, który szczerze stwierdzam wcale mi się nie podoba.

Standardowo dziękuję za każdy pojedynczy komentarz-to dla mnie ogromna motywacja :)

5 KOMENTARZY=NOWY POST!

+nowy rozdział prawdopodobnie pojawi się dopiero 16 LISTOPADA, Jest to dzień, w którym rozpoczęłam pisać tą historię i szykuję dłuuugi post, który już się tworzy :) Także do napisania Miśki :*